ဗ်ာပါဒ

သကၠရာဇ္တိ ၿပိဳကြဲ
ငိုပြဲတိ အခါခါ ဆင့္
အဆိပ္သင့္လီေစာ္လား
အို..အဖ..................။

မႏိုးထဗ်လ္လား
မႏႈိးခဗ်ယ္လား......

ေရာင္နီဦး နိန္႔သစ္တေခါက္
ျပန္မေရာက္ပ်ယ္လား

သမိုင္းအႀကီြ အပိုင္းအစကို ေကာက္ဖို႔
အဖ သီြးတိ အလင္းမျမင္ရဗ်ယ္လား

အဖ ရင္
ၾကမၼာငင္လို႔
တစ ျပင္ ျဖစ္နီဗ်ယ္ဂါး
အို...............အဖ..။

နသီြး မမာ
အေတာင္မေပါက္
ပ်ံမေရာက္ႏိုင္ေရ
သားေခ်ရို႕ အတြက္
ရင္နာေစာ္ ပိဖန္မ်ားလို႔
ငိုဖို႔ပင္ အားမဟိဗ်ယ္ အဖ........၊

ရင္ဖတ္ကို တအားဖ်စ္ပနာ
အာေခါင္ျခစ္လို႔ ေအာ္ပလိုက္ခ်င္ေရ
မ်က္ရည္ေလ့ မက်လာ
ရင္နာေစာ္ရာ ႀကီးလီယင့္.........။

အိုး...........အဖ
အဆိပ္သင့္ အဖရင္ကို
သားေခ်ရို႕
မျမင္၀ံ့ဗ်ယ္ အဘာ.............။
------------
လင္းဇံ